Waanzinnig Wenen
13 november 2002
Eindelijk, er komt vandaag een grote wens uit: we gaan naar Wenen! Zoveel over gelezen, zoveel over gezien. En nu gaan we het met eigen ogen bekijken.
Omdat we dichtbij Duitsland wonen, vliegen we vanuit Dortmund met Air-Berlin. Met een klein uurtje staan we geparkeerd (en dat is hier errug goedkoop!) en kunnen we inchecken.
Om half 2 is het boardingtime en al snel vertrekken we.
Op het vliegveld van Wenen aangekomen, staat de bus al klaar die ons naar het centrum zal brengen. Eenmaal daar aangekomen gaan we op zoek naar ons hotel, hotel Kaiserhof.
Dat is ook snel gevonden en we checken in. Na een kleine inspectie van de kamer - ziet er erg netjes uit en oh! Er liggen chocolaatjes... - duiken we met ons tweeën de loveseat in en pakken een borrel: proost op 3 dagen Wenen! Dan worden de kaarten, boekjes en folders te voorschijn gehaald, want ja, er moet de komende dagen natuurlijk wel van alles gezien worden!
Voordat we op zoek gaan naar een restaurantje, kopen we eerst bij de receptie een ‘Wien-karte’. Dit is een ticket voor het openbaar vervoer en die is 72 uur geldig na afstempelen.
's Avonds komen we terecht bij een leuke pizzeria en na een lekkere maaltijd slenteren we terug naar ons hotel. Morgen wordt een drukke dag.
14 november 2002
Na een ontzettend uitgebreid ontbijt - tja, vertel die Oostenrijkers niks over eten want dat zit er wel goed! - gaan we op pad, gewapend met camera's en reisboekjes.
Vlakbij ons hotel staat een prachtige kerk, de Karlskirche. Die wordt uitgebreid bewonderd. Wat een rijkdom, wat een pracht en praal.
Op het moment dat wij er waren, was men bezig met een restauratie. En speciaal voor nieuwsgierige toeristen hadden ze er een lift gebouwd zodat je omhoog kon om de restauratiewerkzaamheden van dichtbij te zien. Erg interessant. Vooral de schilderingen waren prachtig en leken net beelden.
Na dik anderhalf uur staan we weer buiten. Tjonge, als dat zo doorgaat hebben we aan 3 dagen niet eens genoeg!
We lopen naar het centrum en kijken onze ogen uit. Het ene gebouw is nog mooier dan het andere. Natuurlijk lopen we langs Hotel Sacher, waar je de wereldberoemde Sachertorte kunt eten.
De winkelstraten zijn ook allemaal even mooi. Vooral de Graben met de Pestsäule is indrukwekkend.
Voor een shopaholic als ik is Wenen even wennen, want ik vergeet etalages te kijken. De gebouwen waar de winkels inzitten hebben meer mijn aandacht (maar bij deze: ik kom beslist een keertje terug om te winkelen!).
Langzaam lopen we richting Michaelerplatz, waar de Hofburg staat. Een immens groot gebouw, met 18 vleugels en rond de 2500 kamers.
We lopen verder door de stad, langs de Stephansdom. Ook deze grote kathedraal wordt met een bezoekje vereerd. Je kunt hier met een ieniemienie-klein liftje naar boven, om de grote klok (de Pummerin) te bekijken en van het uitzicht over Wenen te genieten. In de verte zien we het ‘Riesenrad’ in het pretpark Prater. Hé, daar moeten we ook nog naartoe. Dus de tram gepakt naar het Prater, want je kunt Wenen niet verlaten zonder een ritje in het reuzenrad. Het pretpark is volgens mij vergane glorie. Maar daar komen we ook niet voor.
Nadat het kaartje gekocht is stappen we in de cabine, lijkend op een bouwkeet. Het waait nogal, dus schommelend gaan we rond. Het uitzicht over de stad is mooi!
Het begint al aardig donker te worden; tijd om het hotel weer op te zoeken. De wandelschoenen worden verruild voor nette schoenen en we gaan op zoek naar iets te eten. We komen terecht bij een heel gezellig Weens restaurant, Führich, waar we voor de echte Wiener Schnitzel gaan. Misschien vond de kok 'm te klein, want we kregen er allebei twee!
Tijdens het eten was er live muziek en dat bracht de stemming er goed in. Na een heerlijk toetje liepen we moe (en vol) naar het hotel, waarbij we langs de Karlskirche kwamen. De Karlskirche ziet er ook in het donker mooi uit!
15 november 2002
Het is toch echt november, maar volgens teletekst wordt het vandaag 20 graden!
Vandaag gaan we op bezoek bij Sisi in Schloß Schönbrunn.
We zijn lekker vroeg, zodat we niet tussen de hordes mensen hoeven te lopen. Bij de kassa vraagt een vriendelijke mevrouw of we de grote - of kleine tour willen. De grote natuurlijk, want ik wil zoveel mogelijk zien! Ze geeft ons allebei een soort walkman mee, zodat je in alle vertrekken tekst en uitleg krijgt. Leuk!
De Grand Tour voert je door 40 kamers. De Millionen-Zimmer, de Vieux-Laque-Zimmer, de één nog mooier en deftiger dan de andere. De privé-vertrekken van Frans Jozef en Sisi zijn daarentegen erg sober.
Heel apart, als je eraan denkt dat pakweg 85 jaar geleden hier nog mensen woonden....
Je mag niet fotograferen in Schönbrunn, maar ja, je moet wel als je al dat moois ziet.
Als je de Große Galerie binnen loopt, begint op je walkman de walsmuziek. In gedachten zie je de mensen in prachtige kleding dansen... En spontaan wals je zelf ook mee.
Aan het eind van de tour, wij hebben er ruim een uur over gedaan, ben je helemaal op de hoogte van het leven van Sisi en Frans Jozef. En heb ik steeds meer medelijden gekregen met die arme Sisi. Dan kun je wel in een prachtig huis wonen, maar als je zo ongelukkig bent?!
De tour eindigt zoals het hoort in een winkeltje waar je allerlei kitscherige souvenirs kunt kopen. En wat vond ik daar? Een adventskalender van Sisi!
Hierna lopen we door de tuin - pffff, je zult hier tuinman zijn zeg - naar het monument Gloriette. Tegenwoordig zit hier een café-restaurant in, waar je volgens mij waanzinnige feesten kunt geven. En met onbetaalbaar uitzicht over Wenen!
We genieten in de zon van een lekker kopje koffie. Het is wel grappig, want van hieruit zie je dat Schönbrunn toch echt gewoon in de stad ligt.
We nemen afscheid van Sisi en nemen de tram naar de Donauturm. Dit is een uitkijktoren met - zoals de naam al doet vermoeden - uitzicht over de Donau. Er is ook een draaiend restaurant.
Aangezien we al 2 dagen de toerist uithangen, hoort dit er ook bij. Vanaf 252 meter heb je een mooi uitzicht over Wenen en dan klaag je ook niet als je 14 euro moet betalen voor 2 frisdrank en 2 broodjes worst???
Naar de wc gaan is hier een aparte ervaring: zelfs in de wc heb je nog uitzicht over Wenen!
Het begint al aardig te schemeren, dus we moeten opschieten als we naar onze laatste attractie willen: het Hundertwasserhaus. Het is vast en zeker het meest gefotografeerde huis van Wenen! Het is een wooncomplex, ontworpen door de kunstenaar Hundertwasser die genoeg had van saaie architectuur.
Na deze lange dag slepen we ons terug naar het hotel en na een snelle hap liggen we al snel te slapen.
16 november 2002
De laatste dag in Wenen. Volgens teletekst kan de jas vandaag weer thuisblijven en wordt het ruim 22 graden!
We nemen de tram naar het Stadtpark, want we hebben Johan Strauss nog niet gezien. En daar staat ie dan, tussen de bomen en bloempjes: een vergulde, vioolspelende Johan Strauss.
Hierna vervolgen we onze weg naar het Belvedere, het zomerverblijf van prins Eugen van Savoye. Het bestaat uit Unteres Belvedere en Oberes Belvedere. Ook hier kijk je je ogen weer uit. Jammer genoeg hadden we geen tijd voor een rondleiding, maar ja.
We nemen de tram terug naar de Rathausplatz, waar vandaag de kerstmarkt zou beginnen. Bij het parlementsgebouw stopt de tram - toeval?- dus iedereen in de tram pakt zijn fototoestel. Alles is ook mooi in Wenen!
Tussen het ge-tingeltangel en de geur van Glühwein lopen we langs de kramen. Veel kitsch en veel eet- en drinkkramen, niks mis mee.
We hebben nog een klein uurtje voordat de bus naar het vliegveld gaat. Joepie, we kunnen nog even winkelen! De dichtstbijzijnde bijouterie wordt bezocht en helemaal blij sta ik na een kwartiertje buiten, met een tasje vol glimmers.
Langzamerhand lopen we terug naar het hotel om de koffers op te halen. Nog even langs de wc en dit keer wel een hele bijzondere. Vlakbij het operagebouw zit namelijk een opera toilet. Ooit wel eens naar de wc geweest met muziek van die Zauberflöte op de achtergrond?
Helaas, het reisje Wenen zit er weer op. Nog een laatste Sachertorte of Apfelstrüdel.
Eén ding is zeker: Wenen heeft ons hart gestolen!
