Wandeling: El Acebuchal
El Acebuchal, een dorp waar de tijd lijkt stil te staan!
Het kleine dorp ligt middenin de Sierra Tejeda, Almijara en het Alhama Natuurpark, tussen Frigiliana en Competa.
AFSTAND : 7 km, 1,5 uur
NIVEAU : Gemiddeld
DE ROUTE :
FOTOALBUM :
Even wat (saaie) achtergrondinformatie:
Het dorp is ontstaan in de 17e eeuw. Tijdens en na de Spaanse Burgeroorlog verschool de guerrillabeweging Maquis in de heuvels rondom het dorp. Toen de oorlog eindigde, wilde generaal Franco deze verzetsbeweging uitschakelen. Wat volgde was een 3-jarige strijd tussen de guerillas en de Guardia Civil: El Acebuchal lag middenin de vuurlinie.
Vanaf 1948 moesten de 200 bewoners het dorp verlaten, omdat Franco hen ervan verdacht onderdak en eten te bieden aan de linkse guerrillabeweging
Tot 1998 bleef het een verlaten spookdorp met vervallen huizen, slechte toegangswegen en geen stromend water of elektriciteit.
Een zoon van de originele bewoners van El Acebuchal had de droom om het dorp te herstellen en samen met zijn vrouw kocht hij een paar vervallen huizen om deze te restaureren. Een lastige klus, want tot 2003 was er nog steeds geen elektriciteit. Langzamerhand kwamen steeds meer mensen terug die de huizen van hun voorouders wilden restaureren. Het dorp wordt langzaam maar zeker in oude glorie hersteld.
Inmiddels zit er een restaurant, dat alleen overdag geopend is en tot in de wijde omtrek zeer goed aangeschreven staat en waar het altijd vol zit en een B&B (met Nederlandssprekende eigenaar) met bar. En dat is het dan ook…..
El Acebuchal ligt middenin een mooi natuurpark waar je heerlijk kunt wandelen, dus besloten we daar te gaan wandelen en na afloop het ‘verlaten dorp’ maar eens te bezoeken.
Vanuit Frigiliana is het ongeveer een kwartiertje rijden, je rijdt aan de noordkant het dorp uit en kunt de bruine informatieborden ‘El Acebuchal, The lost village’ volgen.
Als je eenmaal uit de bewoonde wereld bent, daalt de weg en wordt slechter. Op een gegeven moment wordt het een zandweg, maar is prima te rijden met een gewone auto. Na de zoveelste bocht krijg je al snel uitzicht op het kleine witte dorpje dat onderin het dal ligt. We stoppen vlak voordat we het dorp inrijden voor een scherpe bocht bij de droge rivier, hier staat een kapelletje San Judas Tadeo en parkeren de auto: dit is het beginpunt van onze wandeling.
Rugzak op, gps aan en gaan! We zien dat de telefoons hier geen bereik meer hebben, maar gelukkig lopen we route via de Garmin.
We lopen de zandweg terug omhoog hoe we met de auto gekomen zijn en al gauw komen we bij een splitsing waar we afbuigen en richting het noorden lopen. Het is hier echt ongelofelijk stil! We lopen over een rustig en rotsachtig landweggetje dat langzaam omhoog klimt.
De uitzichten op het dorp en de bergen eromheen zijn prachtig! We genieten van de mooie omgeving en de stilte, groeten onderweg een andere wandelaar en lopen verder over het brede pad dat bezaaid is met steentjes. Het is een leuke route, die niet moeilijk of gevaarlijk is, maar wel langzaam omhoog loopt.
Na 3,5 kilometer merk je dat je de weg begint te dalen en we zien het rotspad waarover we moeten afdalen terug naar het dorp, bijna over het hoofd. Je volgt hier de langeafstandswandeling GR 249 en loopt door de ‘Arroyo del Acebuchal’ en hebt soms handen en voeten nodig om over de rotsen te klauteren, hier en daar is een wandelstok echt nodig. Maar dat maakt het ook juist zo leuk!
We dalen verder af en na de nodige rotsen komen we uit in de droge rivierbedding die richting het dorp loopt. We passeren een paar ‘steenmannetjes’ en na nog een paar bochten zien we de auto weer staan. Maar we willen, voordat we naar onze casa gaan, natuurlijk eerst door het opgeknapte dorpje slenteren. We lopen door tot aan de kleine kapel San Antonio die jammer genoeg dicht is en besluiten eerst maar iets te gaan drinken bij restaurant El Acebuchal. Aan het aantal auto’s op de parkeerplaats bij de kapel te zien zal het wel erg druk zijn. En inderdaad: alle tafeltjes zitten vol.
We raken aan de praat met een Belgisch stel dat weg wil gaan en zien dat hun tafel pas om 15:00 uur weer gereserveerd is. Dus ik vraag aan de ober of we iets kunnen drinken, het is immers nog maar 12:30 uur, dus tijd zat. De ober kijkt me aan of ik niet goed wijs ben en zegt, terwijl hij op zijn horloge wijst dat het al 13:30 uur is, maar we inderdaad kunnen plaatsnemen. Hans en ik kijken elkaar aan en kijken dan op onze horloges én telefoons: die allemaal 12:30 uur aangeven……..
Bijkomend van de verbazing genieten we na een heerlijke wandeling van een lekker koel drankje en als we afrekenen zegt de ober ons dat we de tijd maar goed in de gaten moeten houden, terwijl hij een dikke knipoog geeft.
We slenteren door het gehucht, zien dat bar ‘El Acebuchal’ (met terras met mooi uitzicht) verbouwd wordt en zien dan een bordje met ‘B&B The lost village’. We lopen het straatje in en komen in een schattig smal straatje terecht, met prachtig opgeknapte huisjes die allemaal witgekalkt zijn en voorzien van kozijnen in allerlei kleuren. Er hangen overal mooie bloempotten aan de muur met bloeiende planten.
We hebben wel zin in nog een drankje en gaan op het terras bij de B&B zitten. De eigenaar Luc komt ons een drankje brengen en we raken aan de praat over hoe hij hier terecht is gekomen. Hij is zo trots op zijn B&B dat we een rondleiding krijgen door alle kamers, allemaal typisch Spaans ingericht.
Daarna nemen we afscheid en rijden terug naar de bewoonde wereld, maar eerst nog een foto maken van mijn horloge met de tijd die de auto aangeeft. Als we eenmaal bovenaan de berg zijn, zien we dat we weer terug zijn in de bewoonde wereld en dat onze telefoons en telefoons weer de juiste tijd aangeven.
El Acebuchal: een dorp waar de tijd dus echt stilstaat!
TIPS:
De makkelijkste manier om het dorp te bereiken is via Frigiliana, de laatste 1,5 kilometer is een beetje avontuurlijk en rijd je over een smalle onverharde zandweg. Als je vlakbij het dorp bent, kan het zijn dat je een riviertje over moet steken maar in de zomer staat de rivier droog.
Als je er wilt wandelen via een route op je telefoon, zorg er dan voor dat je de kaart hebt gedownload en offline kunt gebruiken. Je hebt namelijk geen bereik met je telefoon!
Bij restaurant El Acebuchal kun je geen kleine lunchgerechten (zoals een broodje) krijgen, alleen warme maaltijden. De prijzen van de gerechten zijn erg hoog vergeleken met andere restaurants maar het eten moet erg lekker zijn, vooral het zelfgebakken brood. Daarnaast zit het kleine restaurant vaak vol. Wil je alleen wat drinken, loop dan het dorpje in op zoek naar de B&B.
Is het de moeite van een bezoekje waard? Alleen in combinatie met een wandeling, dan ben je er toch en kun je het dorpje bekijken. Maar eigenlijk is het niet meer dan 1 mooi opgeknapt straatje, dus verwacht er niet teveel van.
