Puerto de Tazacorte
Een korte wandeling, afdalend naar het kustdorpje Tazacorte. Je hebt tijdens deze wandeling mooie vergezichten over de vlakte van Los Llanos. En als het helder is, kan je de langs de westkust het zuiden van La Palma zien.
AFSTAND : 3 kilometer, 1 uur
NIVEAU : gemakkelijk (niet als je last hebt van hoogtevrees!)
Vanuit Los Llanos nemen we de bus naar Garaffía. Het beginpunt van de wandeling is bij het uitzichtpunt Mirador El Time, waar de bus altijd stopt. Erg handig.
Vanaf het terras van het restaurant heb je een prachtig uitzicht over de westkust van het eiland, de bananenplantages en niet te vergeten de Barranco de Las Angustias: de kloof die tot in de Caldera loopt.
We lopen over een verharde weg langs het restaurant omlaag, dwars door bananenplantages. Ik stop nog even om mijn schoenen goed dicht te doen: 600 meter dalen met los zittende schoenen is niet prettig. De verharde weg gaat over in een zandpad met losliggende steentjes. Maar ach, we hebben de wandelstokken toch bij ons? Dat loopt een stuk lekkerder; je glijdt nu niet zo makkelijk weg.
Het uitzicht is werkelijk fantastisch! Het is redelijk helder en je kunt het hele dal van Los Llanos zien. Dat belooft nog wat, want in onze wandelbijbel staat dat we straks in 'een ansichtkaart zullen belanden'. Ik ben benieuwd.
We zien nog steeds stippen die onze route aangeven. Ze staan overal: op de bomen, op de straat, op ouwe schuurtjes. Hier denken ze tenminste aan de wandelaar. Het pad kruist een weg die we nu moeten volgen. Hij loopt langs dure huizen met prachtige tuinen. Wat zullen de mensen die hier wonen een prachtig uitzicht hebben!
Gelukkig duurt het niet lang voordat we de wildernis weer in kunnen. Als we een bocht omslaan zien we waar het boekje het over heeft: het dorpje Puerto de Tazacorte gelegen aan de rand van de diepe kloof. En je kijkt zo de Caldera in ( krater). Het uitzicht over de kust is ook echt spectaculair! Tijd om even te genieten van dit mooie plaatje. En tijd om de kuiten wat te strekken.
Hier begint de camino real: een oud, geplaveid koningspad dat zigzaggend omlaag loopt. Af en toe is het net of het pad eindigt in het niets... En net op het moment dat je denkt dat je beter om kunt draaien, slingert het pad een andere kant op, weg van de kliffen en kun je rustig verder lopen. Nou ja, rustig, na de ene haarspeldbocht komt weer een andere.
Puerto de Tazacorte komt steeds dichterbij. Wat een mooi plaatje: zo'n gekleurd dorpje, liggend in een diepe kloof.
Langzamerhand komen we in de bewoonde wereld. Langs het pad staat een armoedig hutje, gebouwd in de rots. Nieuwsgierig als we zijn kijken we naar binnen en zien een complete inbouwkeuken waar mensen televisie aan het kijken zijn. Je zult hier wonen met zo'n uitzicht!
Na nog een paar haarspeldbochten komen we dan eindelijk in Puerto de Tazacorte. Het pad eindigt precies tussen 2 terrassen in waar mensen zitten te eten. Je ziet ze erg verbaasd kijken: waar komen die nou vandaan, bepakt en bezweet? Als wij even later op een bankje naar boven kijken, waar we vandaan komen, volgen ze onze blikken en zie je ze gewoon denken: die zijn niet goed wijs.
Na 600 meter gedaald te hebben in de brandende zon smaakt mijn flesje koud water heerlijk. Het vermoeiendste wat we nog doen is twee treden opstappen om in de bus te komen.
