Wandeling: Levada dos Piornais
Dit is een levadawandeling die in de hotelwijk begint. Je loopt boven de hotels langs.
Deze levada is nog uit de 16e eeuw!
AFSTAND : 9 kilometer, 2 uur
NIVEAU : gemakkelijk
Voordat we aan het 'echte' werk beginnen, doen we aan het begin van de vakantie meestal een gemakkelijke wandeling (om er een beetje in te komen). Deze begon bij ons achter het hotel, dus dat was helemaal ideaal.
Hij begint meteen al met een steile beklimming om bij het beginpunt te komen.
Voor de mensen die in Funchal zelf zitten: de bus stopt bovenaan de weg en dat scheelt je het klimmen!
We zoeken de levada dos Piornais op, die grotendeels overdekt is met betonplaten. Eenmaal op de levada aangekomen zie je de hotelwijk al snel liggen.
Je loopt trouwens gewoon bij mensen achter door hun tuin. Op een gegeven moment hadden wij zoiets van: goh, hier wonen nog steeds mensen want overal staan van die grijze otto's. He, hoe komt die vuilniswagen hier dan? En de postbode?
Als we een weggetje over moeten steken zien we het bewijs dat hier wel vaker mensen langskomen. Er hangt namelijk een bordje bij een huis: ‘to call a taxi, come in’. Da's wel voor hele luie wandelaars....
Na een kwartiertje zie je de hoge kaap Cabo Girão voor je liggen. Nu zie je eigenlijk pas goed hoe hoog hij is. Je loopt hier tussen de bananenplantages door.
Op deze wandeling komen we er weer achter hoe ontzettend aardig de Madeirense mensen zijn. Als we op een gegeven moment de levada moeten verlaten om een weg over te steken, wijzen een paar vriendelijk lachende oude mannetjes ons waar we langs moeten lopen. En dat alles met handen en voeten. Obrigado!
We lopen door het plaatsje Quebradas waarna we weer de levada op moeten. De levada loopt door de Socorridosvallei, waar we een mooi uitzicht op het dal zullen hebben. Nog even de bocht om en dan zien we de brug over de vallei: wat een bouwwerk zeg! Helaas heb je hier het lawaai van de autoweg, dus we lopen snel verder, boven de vallei vol suikerriet en bananenbomen langs.
De levada kronkelt vrolijk verder door de rotswand. Het is mooi om te zien hoe de bochten in de rotsen zijn uitgehakt. Wat zal dat een werk zijn geweest om dat aan te leggen.
We kwamen er op dat moment achter dat onze wandelgids verouderd was. We moesten op het punt waar de bananenbomen ophielden, een soort trap af. We zagen wel dat het pad langs de levada gewoon verder ging, met reling en al. Nou ja, afdalen dan maar. Dat was geen pretje, want het pad was helemaal overwoekerd door bramenstruiken. Halverwege besloten we om toch maar terug te gaan, om onze benen een beetje heel te laten. Maar eerst wilden we de Romeinse bogen zien, waar de levada overheen zou lopen. Dan waren we tenminste dat hele stuk niet voor niets gelopen. Gelukkig zagen we ze en konden we weer omhoog.
Moe en bezweet kwamen we boven en we lopen vol goede moed verder. De levada loopt hier door een paar tunnels. Ze zijn heel erg laag, dus rugzak af en gebukt erdoorheen.
Het is hier een stuk rustiger, gelukkig geen langsrazend verkeer.
De lucht wordt trouwens steeds donkerder......
We komen steeds mensen tegen die je vriendelijk groeten. We beseffen dat deze mensen een groot gedeelte van deze wandeling altijd moeten afleggen om naar hun werk of de stad te gaan......
Nou komt het fijnste stuk nog: we moeten een trap op (ik heb toch echt andere ideeën over het begrip 'trap') om in Pinheiro das Voltas te komen, waar de bus naar Funchal vertrekt.
Na een kwartiertje zijn we boven en wijst een aardige dame ons de bushalte.
We twijfelen of we de wandeling afmaken en door zullen lopen naar Ribeira da Lapa, of dat we toch maar op de bus zullen stappen. De lucht is nu echt zwart geworden en we hebben niet zo'n zin om in de regen te lopen. Als de eerste regendruppels vallen gaan we maar naar de bus.<br>
We hebben geluk, want we hoeven maar 10 minuten te wachten.
Eigenlijk wel grappig: loop je 2 uur en heb je het gevoel dat je een heel eind van Funchal weg bent. En dan stap je in de stadsbus!
Jammer dat het begon te regenen, want het echte eindpunt moet een schitterende plek zijn. Nou ja, dan beginnen we wel een keertje waar we nou gestopt zijn.
Trouwens.... Toen we in Funchal kwamen, scheen de zon. Dat is nou Madeira!
