Sauerland
Eerste dag
Bossen, (stuw)meren en bergen: dat is het Sauerland. Een mooie omgeving waar je prima kunt wandelen.
Na het lezen van alle positieve reacties op www.zoover.nl boekten we het Welcome Hotel Hennesee Residenz, op maar 1 uur en 3 kwartier rijden vanaf ons huis.
’s Ochtends rijden we op tijd weg, zodat we ’s middags nog kunnen wandelen. En natuurlijk staan we in de bloedhitte een uur lang in de file dankzij een ‘Baustelle’.
Maar eenmaal aangekomen bij het hotel, is het fileleed algauw vergeten. Het hotel ligt er echt prachtig, direct aan de Hennesee. Onze kamer heeft ook meerzicht, zoals gevraagd.
Bij de receptie lenen we gratis een netwerkkabel. We hebben de laptop meegenomen, zodat we ter plekke kunnen kijken waar we naartoe gaan.
We trekken de wandelschoenen aan en lopen naar de aanlegsteiger waar de rondvaartboot ligt te wachten. Maar we besluiten om eerst te lopen en dan de boot terug te nemen. Via de dam komen we aan de andere kant van het meer, waar de wandelweg naar Mielinghausen begint. Je kunt kiezen om direct naast het meer te lopen of om door het bos te gaan. Wij lopen langs het meer en zien de boot wegvaren. Het is maar 7 kilometer naar de volgende aanlegplaats en de laatste boot gaat daar om half 6 weg. Het is net 3 uur geweest, tijd zat dus.
Het meer is grillig en langgerekt van vorm. De wandelweg kronkelt er vrolijk omheen. Af en toe zien we mensen op de kleine strandjes liggen, het hele strand voor hun alleen.
We komen langs enorme bomen en zien na elke bocht het hotel in de verte liggen.
Er komen donkere wolken aan en in de verte begint het te onweren. Nee hè, we houden het toch wel droog? Je kunt hier nergens schuilen!
En na de volgende bocht begint het te regenen. Eerst zachtjes, maar langzamerhand begint het echt te regenen. We kijken elkaar aan; wat doen we? De regenjassen liggen in het hotel – héél handig ja – en hoe laat is het, want de laatste boot gaat immers om half 6? We lopen door, want een beetje nat worden is niet erg. En de temperatuur is nog steeds goed.
Als het begint te gieten schuilen we toch maar even. Terwijl het harder begint te onweren zien we de boot van half 5 langs varen. Nou, die halen we dus niet!
Na een half uur besluiten we dat we toch maar verder gaan, willen we met de boot teruggaan.
In de stromende regen lopen we naar de aanlegplaats. En nu maar hopen dat de boot inderdaad nog komt! Onder de grootste boom die er staat, schuilen we. Naast ons staat een Duitse vrouw in badpak. Ook zij werd verrast door de regen en het onweer. We zeggen dat we op de boot wachten en zij twijfelt of hij nog wel vaart met dit weer. Op het bord bij de aanlegplaats staat een telefoonnumer en ik besluit te gaan bellen.
Dankzij mijn goede connecties – ahum - krijg ik de kapitein te spreken en ik vraag of de boot nog komt. Ja, ze zijn onderweg! Gelukkig maar…
Om 10 voor 6 komt onze redding en nemen we gauw een kop koffie en warme chocolademelk om weer warm te worden. De plas water aan onze voeten wordt steeds groter…
Eenmaal in het hotel aangekomen, houdt het op met regenen en begint de zon te schijnen. Nou ja?! De natte kleding wordt te drogen gehangen en dan een warme douche.
En nou maar hopen dat het spreekwoord klopt: avondrood ……
Tweede dag
De volgende dag besluiten we om richting Arnsberg te gaan. Dit is een goed bewaard gebleven middeleeuws stadje met vakwerkhuisjes. Na een Kaffee mit Kuchen beginnen we aan de rondwandeling door het historische stadscentrum.
We komen op de oude markt waar het stadhuis met de 17e-eeuwse klokkentoren zich bevindt.
Het weggetje slingert zich langzaam omhoog naar de oude slotruïne. Vanaf het slot heb je een prachtig uitzicht over de vallei van de Ruhr en Arnsberg; de historische toegangspoort tot ‘Het land der 1000 bergen’ (Sauerland).
Hierna rijden we naar de Möhnesee, wat aan het Arnsberger Wald grenst. We lopen naar de Möhnedam, die 605 meter lang is. Wat een enorm bouwwerk zeg! Hierna rijden we naar ons hotel. Na een lekker diner nemen we nog een paar borrels en bekijken we wat we morgen gaan doen.
Derde dag
Als we het ontbijt op hebben, rijden we naar Winterberg. Vanaf daar willen we een stuk van de Rothaarsteig gaan lopen. De Rothaarsteig is een 154 kilometer lange wandeling die van Brilon in het Sauerland naar Dillenburg in het Westenwald loopt. Wij gaan lopen via de Kahler Asten (het zou de hoogste berg in het Sauerland zijn, maar dat is eigenlijk de Langenberg) naar Langewiese en dan met de bus terug naar Winterberg.
Na een dik half uur rijden komen we in het drukke en toeristische Winterberg, waar de zoektocht naar een parkeerplaats begint. Vlakbij het beginpunt van de route vinden we er één. Schoenen vast, zonnebrandcrème en petje op en dan gaan we op pad.
We lopen boven Winterberg (670 m) langs en hebben hier een mooi uitzicht op het drukke stadje. Nadat we een paar mensen hebben gegroet - die voor het huis al achter een biertje zaten; het was nog maar 11 uur….- volgen we het pad omhoog, richting de St.-Georg-Schanze. Daarna gaat het weer bergafwaarts naar een soort rodelbaan, waar je met een band vanaf kunt gaan.
Hierna lopen we het bos is, de mensenmassa achter ons latend. Het pad begint meteen te klimmen en slingert zijn weg door het bos. Onder de bomen lopen we omhoog. Het moet gezegd worden: de wandeling staat overal prima aangegeven en op elk knooppunt staan eventuele andere routes met aantal kilometers vermeld, dus je kunt altijd nog afwijken van je route. Ideaal!
Na een klein klimmetje komen we op het heidegebied dat op de Kahler Asten (841 m) ligt. Tijd om even uit te puffen en rond te kijken.
Dan vervolgen we onze weg naar Langewiese, waar we de bus naar Winterberg moeten nemen. Het pad begint te dalen en het uitzicht is nog steeds erg mooi.
Door een soort van rivierbedding lopen we naar Lenneplätze (769 m) en gaan dan richting Langewiese (720 m). Vlak voordat we het dorp inlopen zien we nog een ‘Wassertrettbecken’ (groot voetenbad). Goede service voor wandelaars!
In Langewiese aangekomen lopen we eerst naar de bushalte om te kijken of de bustijden nog kloppen die ik op internet had gevonden. En dan is het tijd voor een Kaffee mit Apfelkuchen!
Met de bus naar Winterberg is het maar een kwartiertje. En dan loop je er bijna 2½ uur over….
We besluiten om nog even richting Bobbahn en Somerrodelbahn te gaan, waar een Panoramabrücke is. En het uitzicht is erg mooi…
Hierna rijden we richting hotel en nemen een drankje op het terras met uitzicht op het meer.
Vierde dag
De laatste dag maken we een rondrit door een gedeelte van het Hochsauerland. Vanuit Meschede rijden we richting Brilon, waar we de weg naar de Diemelsee nemen. Omdat in veel dorpjes de spoorwegovergangen zijn afgesloten, komen we dankzij de Tom-Tom in de meest schattige dorpjes terecht. Met mooie vakwerkhuisjes en hele steile, smalle straatjes. Erg leuk.
We rijden naar Willingen, waar we even gaan shoppen. Ja hé, bij een vakantie horen toch nieuwe schoenen? En omdat ik nog niks gekocht heb……
Daarna gaan we nog met de kabelbaan naar de Ettelsberg – sinds 2007 is het geen stoeltjeslift meer! Je hebt een mooi uitzicht vanuit de cabine.
Omdat we nog een beetje spierpijn hebben van de wandeling van gisteren, gaan we lekker met de kabelbaan terug naar het dal. Hier nemen we nog iets typisch Duits voor de lunch: een Bockwurst mit Kartoffelsalat, altijd lekker.
Hierna rijden we verder en komen langs de Bruchhauser Steine. Dit zijn miljoenen jaren oude kliffen van lava, gelegen in een beschermd natuurgebied. Het uitzicht bovenop zo’n klif is vast prachtig, maar we rijden door richting de Hennesee.
Vanaf hier kun je het hotel mooi zien liggen.
Dan zit het er echt op en gaat de reis richting huis, die een stuk sneller gaat dan de heenreis: in 1 uur en 3 kwartier zijn we thuis.
Sauerland, du warst schön!
.
